/ Давирхайг зөгийн балтай хольж анх бохь хийжээ./

Археологичид эртний хүмүүсийн амьдарч байсан газарт малтлаг хийж байгаад тусгай саванд хийсэн бяцхан давирхай олсон нь анхны бохь байв. Эртний Грек, Ойрхи Дорнодод модны давирхайг зажлан шүдээ цэвэрлэдэг байж. Индианчууд ч мөн 100 гаруй жилийн турш Гевей / каучук/-ийн шүүсийг шүд цэвэрлэхэд ашигладаг байсан гэнэ.

Бохь буюу зажилдаг резиний анхны үйлдвэрлэл зууны дунд үеэс эхэлжээ. Хуучнаар шинэ Английн буюу өнөөгийн АНУ-ын Мейн мужийн ах дүү Куртис нарсны давирхайг зөгийн балтай хутган адил хэмжээгээр савлан худалдах аргыг анх дэлгэрүүлсэн байна. Энэхүү бүтээгдэхүүнийхээ худалдаагаар чамлахааргүй амжилт олсон тэд 1850 оноос үйлдвэрлэлээ өргөжүүлжээ. Тэд бүтээгдэхүүндээ амт оруулагч хольж “Америкийн далбаа”, “200 дахь бөөрөнхий”, “Нарсан шугам”, “Янки нарс” гэсэн дөрвөн нэрээр гаргах болов. Гэвч каучукан резинэн бохь гарснаар тэдний үйлдвэрлэлийн ашиг буурчээ.

1869 онд Охайо мужийн иргэн Уилъяам Финли Семпл каучукаар бохь хийн бүртгүүлж эрх авсан аж. Мөн онд Нью-Иоркийн иргэн Томас каучукан резин үйлдвэрлэж эхэлжээ. Тэрбээр удалгүй төрөл бүрийн аргаар бохь үйлдвэрлэж Америкчуудын хэрэгцээг хангах болов. Шинэ зууны эхээр бохины үйлдвэрлэлд олон хүн анхаарлаа хандуулж, төрөл бүрийн амт, үнэр, өнгө, хэлбэртэйгээр үйлдвэрлэх болсон байна. Өдгөө бохины гол түүхий эд Төв Америкт ургадаг дилла модны шүүс болон зарим төрлийн модны тусгайлан боловсруулж зөөлрүүлсэн давирхай юм.